“When we give cheerfully and accept gratefully, everyone is blessed.”
Maya Angelou

Afgelopen week had ik een sessie met een client die het flink lastig vindt om hulp te accepteren. Hoe doe je dat eigenlijk, anderen om hulp vragen? Ze had sterke overtuigingen dat als je om hulp vraagt je zwak bent, egoïstisch en zelfs kwetsbaar.

Herkenbaar? Voor mij in ieder geval wel. Ik ben, net zoals mijn client, opgegroeid met het feit dat het beter is om te geven dan te ontvangen. Dat je liever voor anderen zorgt dan voor jezelf. En we zijn niet de enigen die goed zijn in het herkennen van andermans behoeftes, hun gevoel respecteren en inspringen daar waar je kunt helpen. 

Graag willen geven is een enorm mooi uitgangspunt maar er zit ook een keerzijde aan. Als je zo veel prioriteit geeft aan geven dan komt het ontvangen in de knel. Er ontstaat een disbalans. Vroeg of laat komt er een negatieve smaak in je mond over het helpen van anderen. ‘ Waarom ben ik degene die altijd moet inspringen?’ ‘ Wanneer helpt iemand mij eens?’ ‘Ik moet het altijd maar zelf oplossen’. 

Socioloog en schrijfster  Brené Brown zegt hierover: 
“Until we can receive with an open heart, we’re never really giving with an open heart. When we attach judgment to receiving help, we knowingly or unknowingly attach judgment to giving help.”

Waarom vinden we het zo lastig om hulp te vragen?
Hier zijn 5 redenen:

1. Beschermingsmechanisme tegen intimiteit
Geven en ontvangen creëert een moment van verbinding. In deze verbinding voelt het over het algemeen veiliger om te geven, dan te ontvangen. Je houdt mensen op afstand zodat je ze niet in je kwetsbare wereld toe hoeft te laten. Je verkiest de veilige positie van geven in plaats van de ander toe te laten zich met jou te verbinden. Een compliment of een cadeautje voelt hierdoor als een wapen, in plaats van een prachtig moment van connectie.

2. Het loslaten van controle
Wanneer we geven of hulp bieden, dan hebben we in zekere mate controle over het moment. Het is makkelijk om iets aardigs te zeggen of om een bloemetje te kopen. Maar om zelf te ontvangen, en het behaaglijke gevoel dat daar aan verbonden is, toe te staan voelt bijna alsof we naakt zijn.
Het ontvangen nodigt je uit om je kwetsbare, zachtmoedige ik te laten zien. Als je dit opent zul je zien dat elke dankjewel, complimentje of een glimlach van een onbekende ons hart kan vullen. 

3. Angst voor verplichtingen
Het zou kunnen dat je oncomfortabel voelt over het ontvangen van hulp of complimenten omdat het in het verleden heeft geleid tot verplichtingen. Een voorbeeld, in je jeugd heb je vast een compliment gehad over iets dat je voor elkaar hebt gekregen. Een goed cijfer op school of een wedstrijd die je won. 
Het kan zijn dat dit jou het gevoel heeft gegeven dat je alleen gewaardeerd wordt als je aan een verwachting voldoet. Een compliment kan in je huidige leven dat triggeren, dat je moet voldoen aan een verwachting. Dan is ontvangen niet fijn maar geeft het een gevoel van beknelling en verplichting.

4. De overtuiging dat het egoïstisch is om te ontvangen
Veel normen en waarden die wij dagelijks als richtlijnen gebruiken hebben roots in onze christelijke achtergrond. Sommigen daarvan zijn erop gericht om niet het individu op de voorgrond te laten treden. Je bent egoïstisch als je (alleen maar) ontvangt. Het is beter om niet boven het maaiveld uit te steken, niet te veel aandacht op jezelf te richten. Door deze conditionerende normen en waarden kan niet goed voelen om te ontvangen. Om zichtbaar te zijn.
Het is waar dat narcisme en egoïsme niet echt bevorderlijk zijn voor sociale cohesie. Maar bewustwording, zelf-reflectie en groeiende eigenwaarde zijn van een totaal andere waarde. Dit levert juist een enorm gezonde bijdrage aan evenwichtige relaties. 
Ontvangen vanuit dankbaarheid, met een bepaalde bescheidenheid, houdt ons in evenwicht en is voedend. Geven en ontvangen komen in balans. En dat werkt stimulerend voor je omgeving en de relaties om je heen. 

5. Zelf opgelegde druk om terug te geven
Als je het lastig vindt om te ontvangen kan het zijn dat het een gevoel oproept dat je iemand daarna iets schuldig bent. Misschien denk je zelfs: ‘Wat moet ‘ie van me?’ Je krijgt het gevoel dat iemand die je helpt je probeert te controleren of misschien zelfs wel te manipuleren. We beschermen onszelf voor dat we vroeg of laat daar iets voor terug moet geven. Alsof we een schuld hebben in te lossen.

“When you ask for what you need and receive what people and the world have to give, you reduce stress and gain energy”
Amanda Owen

Durf te ontvangen
Misschien moeten we het anders stellen…Wat gebeurt er als iedereen maar bleef geven? Wie ontvangt er dan? 
Met ontvangen, vanuit liefde, accepteer je het cadeautje wat de gever jou geeft. Je weet zelf hoe blij je er van wordt als je iemand iets geeft. Kun je de ander zijn eigen geef-momentje gunnen? En jezelf het gunnen om de liefde te voelen die er van hulp uitgaat? 
Probeer het eens uit, de volgende keer dat iemand je hulp aanbiedt. Sta even stil bij hoe blij jij van geven wordt en ontvang dan met een glimlach het cadeau wat voor je klaar staat. Hoe voelt dat?

Ook behoefte om te ontdekken hoe jij zonder oordeel kunt ontvangen?
Hanna geeft een powercoaching sessie (60 minuten) + Massage (60 minuten) voor 85 euro (t/m 30 april). Cadeautje voor jou!
Reserveren kan via : www.massagemarin.nl/contact. Vermeld even ‘Ontvangsessie’.