Ken je dat? Je wil iets graag, maar je zet maar niet die stap…

Bijvoorbeeld je wilt graag al een tijdje beter voor je lijf willen zorgen maar je stelt het uit om die hardloop training te beginnen. Je relatie loopt al een hele tijd niet lekker maar je zet maar niet de stap om een periode op jezelf in te lassen.
Je ergert je al tijden aan je baan maar ‘iets’ houdt je tegen om een nieuwe baan te zoeken. Je onderrug doet steeds pijn maar het is nog niet erg genoeg om een massage te boeken.

Uitstelgedrag!
We hebben er allemaal last van. We verzinnen van alles waarom we het niet zouden moeten doen. Ik heb er nu geen tijd voor. Ik weet niet wat er hierna komt. Ik vind het eng om iets nieuws te beginnen. Ik heb er nu geen geld voor.

Vaak ligt is de basis van dit uitstellen: angst. Angst om echt te voelen. Angst om de realiteit echt onder ogen te zien. Om oude pijnstukken tegen te komen. Om te falen. Om alleen te zijn. Om niet de juiste keuze te maken. Om voor jezelf te kiezen. Om het oude vertrouwde gedag te zeggen.

En dat is niet raar. We hebben allemaal onze patronen. Onze comfort zone. Zorgvuldig opgebouwd omdat we daar op dat moment in geloofden. Of omdat we daarmee zijn opgevoed. Lessen die vrienden of leraren ons hebben geleerd. En voor dat moment was dat waar. Jouw waarheid.
Maar waarheid is subjectief. Denk maar aan dat spruitjes lekker zijn. Of dat Christendom de enige ware religie is. Het is maar waar je in gelooft.

Dat betekent ook dat we deze waarheid steeds kunnen toetsen. Is de angst om het anders te gaan doen, om actie te ondernemen nog waar voor me? Klopt het dat als ik uit het vertrouwde wereldje stap dat er dan iets heel heftigs verandert? Of is elke stap die ik neem richting verandering eentje die me ondersteunt.

Elke grote stap begint namelijk met een kleine stap. Of zoals de Chinese wijsgeer, Lao Tzu, het 600 jaar voor Christus al zo mooi verwoordde: 

“The journey of a thousand miles begins with a single step.”

En het is aan jou om elke keer zo’n stap te mogen zetten. Dat lees je goed: mogen! Want er schuilt een extra gevaar in uitstelgedrag en dat is schuldig voelen. Je raakt verstrikt omdat je schuldig voelt dat je niet die grote stap zet. Vervolgens voel je je schuldig over het schuldig voelen, en ga zo maar door. Je veroordeelt jezelf en dat legt je nog meer lam.

De kunst is om met liefde te kijken naar het uitstelgedrag. Uitstellen is niet luiheid, het is niet het gebrek aan doorzettingsvermogen, aan kracht.
Uitstellen loopt parallel met geduld. We kunnen vaak alleen iets goeds opzetten als je verschillende acties hebt geprobeerd. Als je op onderzoek bent gegaan in en met jezelf. Het onderzoeken hoe nieuwe wens in jou kan verweven worden met je buitenwereld.
Stap voor stap. En soms neem je een verkeerde afslag, maar die hoort er ook bij. Heel rustig ontvouwt zich meer en meer jouw doel, waar jij naar toe wil. Je zult ontdekken zodra je die eerste stappen hebt gezet, het een leuke reis wordt in plaats van een blok aan je been.

De sleutel is, je steeds weer te verbinden met jezelf. Een moment van connectie en reflectie in te lassen. Klopt het waar ik ben. Heb ik mijn droomdoel nog helder. Ben ik vriendjes met geduld? Of is angst mijn drijfveer?
En als je niet weet hoe, vraag om hulp! Zoek het in spiegels van je omgeving. Vraag mensen die je ondersteunen, motiveren en kunnen inspireren.

Of kom langs bij ons. Om met een massage of coachingsessie een hernieuwd contact met lichaam, geest en ziel te voelen. Zodat je stappen kunt zetten, vanuit je hele zijn.

Boek hier je sessie online.